متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

این تحقیق در سال 1384 در مزرعه آموزشی - پژوهشی (پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران (کرج)) به منظور بررسی کشت مخلوط سورگوم علوفه ای (رقم (KFS2 با ارزن مرواریدی در نسبتها و تراکم های مختلف کاشت در 2 چین انجام شد. آزمایش به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. عامل اصلی شامل سه تراکم: 200، 270 و 340 هزار بوته در هکتار برای هر گیاه و عامل فرعی شامل 7 نسبت کاشت؛ تک کشتی سورگوم، تک کشتی ارزن، مخلوط 75% سورگوم+25% ارزن مرواریدی، مخلوط 75% ارزن مرواریدی+25% سورگوم، مخلوط 50% سورگوم+50% ارزن مرواریدی، مخلوط 100% سورگوم+20% ارزن مرواریدی، مخلوط 100% ارزن مرواریدی+20% سورگوم بودند. در چین اول در تیمارهای کشت خالص سورگوم و کشت خالص ارزن مرواریدی بالاترین عملکرد علوفه خشک حاصل شد. با بررسی عملکرد تک بوته مشاهده شد که مخلوط 75% ارزن مرواریدی+25% سورگوم برای گیاه سورگوم علوفه ای و مخلوط 75% سورگوم+25% ارزن مرواریدی برای گیاه ارزن مرواریدی دارای بالاترین پتانسیل عملکرد بودند. در چین دوم نیز کشت خالص سورگوم و کشت خالص ارزن مرواریدی بالاترین عملکرد علوفه خشک را به خود اختصاص دادند. از لحاظ عملکرد تک بوته تیمار مخلوط 75% سورگوم+25% ارزن مرواریدی برای سورگوم و ارزن مرواریدی بالاترین میزان را به خود اختصاص دادند. برای مجموع عملکرد هر دو گیاه بالاترین میزان عملکرد علوفه خشک مربوط به کشت خالص ارزن مرواریدی بود، ولی بیشترین میزان عملکرد تک بوته را مخلوط 75% سورگوم+25% ارزن مرواریدی به خود اختصاص داد. محاسبه نسبت برابری زمین (LER) در مجموع دو چین نشان داد که نسبت کشت مخلوط 75% ارزن مرواریدی+25% سورگوم باLER=1.43 بیشترین نسبت برابری زمین را برای علوفه خشک دارا می باشد.

هدف از این مطالعه، ایجاد هیبرید های جمعیتی با تلاقی دادن پنج رقم یونجه از نواحی جغرافیایی مختلف (قره یونجه، همدانی و محلی اصفهان از ایران، الچی از ترکیه و اردوباد از آذربایجان) و بررسی میزان ترکیب پذیری بین آنها، با استفاده از تجزیه دی آلل بود. یک دی آلل یک طرفه در میان ارقام مورد نظر در سال 1391 اجرا شد. برای به دست آوردن نسل F1 برای هر تلاقی دوتایی، 10 گیاه به طور تصادفی از هر رقم انتخاب گردید. واکنش های هتروتیک، با ارزیابی عملکرد گیاهان حاصل از کاشت بذرهای ارقام و 10 هیبرید حاصل از دی آلل یک طرفه آنها طی دو سال (1393 و 1394) با سه چین در هر سال تعیین شد. تغییرات عملکرد علوفه در میان تلاقی ها عمدتاً به اثرات ترکیب پذیری عمومی (GCA) نسبت داده شد. به هر حال اثرات ترکیب پذیری خصوصی (SCA) نیز معنی دار بود. دامنه هتروزیس نسبت به میانگین والدین (MPH) از 1/7% در هیبرید الچی × همدانی تا 9/9-% در هیبرید قره یونجه × محلی اصفهان و هتروزیس والد برتر (HPH) از 4/3% در هیبرید الچی × همدانی تا 7/16-% در هیبرید قره یونجه × محلی اصفهان بود. رقم الچی می تواند به عنوان عضوی از یک گروه هتروتیک بالقوه برای ارقام سازگار با منطقه (قره یونجه و همدانی) در نظر گرفته شود.

کمبود آب یکی از مشکلات اصلی برای تولید گیاهان زراعی در اقلیم های خشک-نیمه خشک ایران است. در این تحقیق به منظور بررسی تأثیر دو نوع مدیریت آبیاری بر عملکرد و شاخص های رشد ذرت علوفه ای در اقلیم خشک-نیمه خشک آزمایشی در قالب کرت های نواری خرد شده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور اصلی شامل چهار سطح آبیاری تامین 120، 100، 80 و 60 درصد (به ترتیب 2I، 1I، 3I و 4I) نیاز آبی ذرت و فاکتور فرعی شامل دو مدیریت آبیاری پالسی(P) و پیوسته (C) بودند. نتایج آزمایش نشان داد اعمال مدیریت پالسی موجب افزایش شاخص سطح برگ، سرعت رشد نسبی، سرعت رشد گیاه و سرعت جذب خالص در تیمارهای 2I، 1I و 3I در مرحله ی ابریشم دهی شد، درصورتی که در تیمار 4I به دلیل افزایش شدت تنش آبی، باعث کاهش شاخص های رشد گردید. بیشترین عملکرد تازه و بیولوژیک گیاه در تیمار PI2 اتفاق افتاد که نسبت به تیمار CI1 حدود 29 درصد افزایش داشت. در صورتی که با مشکل کمبود آب در منطقه مواجه باشیم می توان با مصرف20 درصد آب کمتر و اعمال مدیریت پالسی ضمن صرفه جویی در مصرف آب عملکردی مشابه با تیمار آبیار کامل با مدیریت پیوسته به دست آورد.

این مطالعه با هدف مقایسه فاکتورهای کیفی علوفه (CP،DMD و ADF) گونه های گیاهی در دو مرحله فنولوژیکی بین دو منطقه که مجاور هم اما متفاوت در ویژگی های خاک بودند انجام شد. دو منطقه در دو طرف رودخانه ای در مراتع شهرستان زرین دشت در جنوب استان فارس قرار داشتند. یکی از این مناطق دارای خاک شور و قلیا (ESP=%2.842، SAR=6.51، EC=15.6 و pH=8.30) و منطقه دوم با خاک قلیایی (ESP=%1.128، SAR=4.18، EC=1.24 و pH=8.53) بود. برای انجام این تحقیق، علوفه گونه های گیاهی که در هر دو منطقه بطور مشترک وجود داشتند برداشت و برای تجزیه شیمیایی به آزمایشگاه منتقل شدند. از آزمون t مستقل برای مقایسه ADF، CP و DMD بین دو منطقه شور و قلیا و قلیایی در هر مرحله فنولوژیکی استفاده گردید. نتایج نشان داد که در هر دو مرحله فنولوژی، گونه های شورپسند از قبیل: Atriplex halimus و Seidlitzia rosmarinus در خاک های قلیایی از کیفیت بیشتری (DMD و CP) برخوردار بودند و سایر گونه ها یا اینکه بین دو منطقه فاقد تفاوت معنی داری بودند و یا اینکه در منطقه شور و قلیا بیشتر از منطقه قلیایی بودند. این تحقیق نشان داد که برخی از گونه ها نسبت به سایرین در برابر شرایط نامطلوب خاک (شرایط قلیایی) قدرت سازگاری بیشتری داشته و دارای کیفیت بهتری می باشند. بنابراین این نتایج می تواند در مدیریت مراتع این منطقه از قبیل انتخاب گونه های مناسب برای حفاظت و اصلاح پوشش گیاهی آن مورد استفاده قرار گیرد.

به منظور بررسی ارزش غذایی سه رقم سورگوم علوفه ای در زمانهای مختلف برداشت آزمایشی در قالب یک طرح بلوکهای کامل تصادفی بصورت روش فاکتوریل در4 تکرارشامل 15 تیمار (سه رقم توده محلی قلمی طبسی، رقم F1104 و رقم (Speed Feed X پنج تاریخ برداشت (شروع گلدهی، یک هفته، دو هفته، سه هفته و چهار هفته بعد از شروع گلدهی) در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی مشهد انجام شد. در این آزمایش صفاتی از جمله ارتفاع بوته، تعداد پنجه درهر بوته، عملکرد ماده خشک، اجزا عملکرد علوفه (شامل ساقه  برگ و گل) قابلیت هضم ماده خشک (in virto) و درصد پروتئین علوفه مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصله نشان داد که ارقام تحت بررسی از نظر ارتفاع  تعداد پنجه  درصد ساقه د رصد پروتئین خام و درصد برگ کاهش (از 30.7 به 16.4 درصد) و درصد ساقه وگل (به ترتیب از 67.5 به 76.7 و 1.8 به 6.9 درصد) افزایش یافت. درصد پروتئین خام با گذشت زمان کاهش یافت (از 7.62 به 6.44 درصد) و این کاهش بویژه بعد از دو هفته اول معنی دار بود ولی از نظر آماری با تاخیر در زمان برداشت درچین اول، تفاوت معنی داری در قابلیت هضم ماده خشک مشاهده نشد. در طول دوره رشد (مجموع چین اول و دوم) ارقام F1104 و قلمی طبسی دارای کمترین (به ترتیب 5.5 و 5.7 تن درهکتار) و رقم Speed Feed دارای بیشترین عملکرد ماده خشک قابل هضم بودند (6.7 تن درهکتار). مدل برازش داده شده نشان داد که ارتفاع تعداد پنجه و درصد برگ درماده خشک متغیرهای اصل کنترل کننده قابلیت هضم ماده خشک در ارقام سورگوم تحت بررسی بودند.

یکی از اقدامات مهم جهت دستیابی به ارقام متحمل به خشکی، غربال گری و انتخاب ارقام براساس عملکرد و صفات بیوشیمیایی می باشد. این پژوهش در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی به روش کرت های یک بار خردشده در سه تکرار طی دو سال زراعی (98-1396) در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول انجام شد. در کرت های اصلی رژیم های مختلف آبیاری براساس 25، 50، 75 و 100 درصد نیازآبی و در کرت های فرعی پنج رقم یونجه بغدادی، نیک شهری، یزدی، امید و مساسرسا مقایسه شدند. نتایج نشان داد تنش آبی ناشی از رژیم آبیاری باعث کاهش معنی دار عملکرد علوفه خشک و تغییرات معنی دار مقدار قند محلول، میزان گلوتاتیون پراکسیداز و میزان کاتالاز موجود در برگ یونجه شد، اما تاثیر معنی دار بر پروتئین کل محلول نداشت. برترین کلاس آماری عملکرد علوفه خشک هر چین به رقم بغدادی با تیمار تامین 100 درصد نیاز آبی با عملکرد علوفه خشک 824/2 تن در هکتار و کم ترین کلاس آماری نیز به رقم های یزدی و مساسرسا با آبیاری براساس 25 درصد نیاز آبی به ترتیب با عملکرد علوفه خشک 598/0 و 546/0 تن در هکتار تعلق داشت. بین رقم های مورد بررسی، رقم یزدی به دلیل پایداری عملکرد علوفه خشک و هم چنین مقادیر بالای آنتی اکسیدان در برگ تحت تنش آبی، به عنوان رقم متحمل به تنش آبی شناخته شد.

از عوامل مهم و موثر بر عملکرد گیاهان تراکم اولیه در واحد سطح می باشد. برای بهره برداری از حداکثر منابع موجود باید از تراکم مطلوب برای کشت گیاه استفاده کرد. برای نشان دادن اندازه دستگاه فتوسنتز گیاه، سطح برگ گیاه معیار مناسبی است. با استفاده از ارتباط میان شاخص سطح برگ LAI و شاخص سرعت رشد گیاه CGR میتوان بهترین زمان برداشت را که همان برداشت اقتصادی است تعیین کرد. گیاه علوفه ای شبدر زیرزمینی Trifolium subterraneum به علت خصوصیت های مناسبی که در سازگاری با محیط دارد در این مطالعه انتخاب شد. برای این مطالعه ارقام Seaton park, Geraldton, Clare با تراکم 600، 1000 و 1400 بوته در واحد سطح به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک کامل در سه تکرار کشت شدند. متوسط طول، تعداد انشعاب های هر بوته، شاخص سطح برگ و سرعت رشد گیاه در این مطالعه اندازه گیری شدند. برای اندازه گیری شاخص سطح برگ از تقسیم سطح برگ اندازه گیری شده بر واحد سطح نمونه برداری و برای تعیین سرعت و رشد گیاه از فرمولW2 - W1/T1- T2  استفاده شد. همچنین برای تعیین متوسط تعداد و طول انشعاب های تعداد ده بوته در هر کرت در زمان 4- LAI= 5 انتخاب شدند. اختلاف بین تولید ماده خشک ارقام در سطح 05/0 و میان تراکمها در سطح 01 /0 معنی دار بود. از لحاظ تولید انشعابها میان ارقام اختلاف آماری معنی داری نبود، اما میان تراکمها در سطح 05/0 اختلاف معنی داری مشاهده شد.